برای مراسم عزاداریت
به فکرکسی دیگر باش .
چند روز پیش یکی از دوستان که طبق سنت های هر ساله در ماه محرم
مراسم می گیره . با من تماس گرفت و بنده را برای ۲ شب دعوت کرد که
صحبت کنم. جالبی این مراسم این است که سخنرانان روحانی نیستند .
و اکثرا از اساتید دانشگاه در رشته تاریخ میباشند.
و فقط من حقیر هستم که در این میان بی سواد می باشم
و نمیدانم این رفیق ما چه در درون ما دیده که بنده را هم برای صحبت دعوت کرده
بگذریم.این دوست عزیز وقتی مرا دعوت کرد. صحبت هایی کرد که کمی مرا
به فکر انداخت. و به قول امروزیها حالم را گرفت.
ایشان موقع دعوت از من فرمودند که
فرید لطفا صحبت های بودار سیاسی نکن.
صحبت هات معمولی و همه پسند باشه.
من به ایشان گفتم که پس لطفا متنی را آماده کن تا در آن ایام آنرا برایت بخوانم.
این دوست گفت نه ناراحت نشو .
منظورم این است که صحبت های نکن که حساسیت به وجود بیاید.
بعد از صحبت های این دوست
به یاد معلم بزرگم دکتر علی شریعتی افتادم که کسی
به او گفته بود که:
شریعتی ، ببین فلانی ۳۰ سال است که حرف میزند و کسی کارش ندارد.
ولی تو ۲ سال است که سخنرانی میکنی و چه الم شنگه ای به پا کرده ای.
دکتر شریعتی در جواب گفته بود که: آن آقا ۳۰ سال است که حرافی میکند.
ولی من در این ۲ سال حرفها برای گفتن دارم.
حال منظورم این نیست که خودم را با دکتر شریعتی مقایسه کنم.
منظورم به این دوست عزیزم این است که:
امام حسین (ع) بیشتر از آب ، تشنه لبیک بود. افسوس که بجای افکارش ،
بزرگان ما زخم های تنش را نشانمان دادند
و بزرگ ترین درد این آزاد مرد را بی آبی نامیدند.
ای دوست عزیزم من در مراسمت اینگونه میخواهم صحبت کنم.
اگر فکر میکنی این حرف ها سیاسی است .
باید به تو بگویم که برای مراسم عزاداریت به فکر کسی دیگر باش .
به فکرکسی دیگر باش .
چند روز پیش یکی از دوستان که طبق سنت های هر ساله در ماه محرم
مراسم می گیره . با من تماس گرفت و بنده را برای ۲ شب دعوت کرد که
صحبت کنم. جالبی این مراسم این است که سخنرانان روحانی نیستند .
و اکثرا از اساتید دانشگاه در رشته تاریخ میباشند.
و فقط من حقیر هستم که در این میان بی سواد می باشم
و نمیدانم این رفیق ما چه در درون ما دیده که بنده را هم برای صحبت دعوت کرده
بگذریم.این دوست عزیز وقتی مرا دعوت کرد. صحبت هایی کرد که کمی مرا
به فکر انداخت. و به قول امروزیها حالم را گرفت.
ایشان موقع دعوت از من فرمودند که
فرید لطفا صحبت های بودار سیاسی نکن.
صحبت هات معمولی و همه پسند باشه.
من به ایشان گفتم که پس لطفا متنی را آماده کن تا در آن ایام آنرا برایت بخوانم.
این دوست گفت نه ناراحت نشو .
منظورم این است که صحبت های نکن که حساسیت به وجود بیاید.
بعد از صحبت های این دوست
به یاد معلم بزرگم دکتر علی شریعتی افتادم که کسی
به او گفته بود که:
شریعتی ، ببین فلانی ۳۰ سال است که حرف میزند و کسی کارش ندارد.
ولی تو ۲ سال است که سخنرانی میکنی و چه الم شنگه ای به پا کرده ای.
دکتر شریعتی در جواب گفته بود که: آن آقا ۳۰ سال است که حرافی میکند.
ولی من در این ۲ سال حرفها برای گفتن دارم.
حال منظورم این نیست که خودم را با دکتر شریعتی مقایسه کنم.
منظورم به این دوست عزیزم این است که:
امام حسین (ع) بیشتر از آب ، تشنه لبیک بود. افسوس که بجای افکارش ،
بزرگان ما زخم های تنش را نشانمان دادند
و بزرگ ترین درد این آزاد مرد را بی آبی نامیدند.
ای دوست عزیزم من در مراسمت اینگونه میخواهم صحبت کنم.
اگر فکر میکنی این حرف ها سیاسی است .
باید به تو بگویم که برای مراسم عزاداریت به فکر کسی دیگر باش .
سلام به نظر من نباید همه چیز را با دوران امام حسین مقایسه کرد و امام های دیگه رو در نظر نگرفت من هم این چند وقته با دوستام خیلی بحث کردم ودر بعضی مواقع دعوا.اما الان فکر می کنم ما به وحدت نیاز داریم.( چیزی که طرف مقابل به هیچ وجه خواستارش نیست).
پاسخحذف